Jak przygotować się na trudne emocje po porodzie? Część 2

Jak przygotować się na trudne emocje po porodzie? Część 2

utworzone przez | Dziecko, Eksperci Parentflixa, Parentflix

Jeśli jeszcze nie czytałaś pierwszej części wpisu o tym, jak przygotować się na trudne emocje po porodzie, to zapraszam Cię TUTAJ.

Trzy pierwsze kroki do zaopiekowania się sobą i przygotowania się na emocjonalne zawieruchy po porodzie omówiłam w zeszłym tygodniu. Przed Tobą krok czwarty i piąty.

Po czwarte: UWAŻNA PRZYJAŹŃ ZE SOBĄ SAMĄ

Dbanie o siebie pomoże Ci lepiej zadbać o dziecko. Uniwersalne strategie, które pomagają w regeneracji po porodzie i w radzeniu sobie z wyzwaniami rodzicielstwa, które mogę Ci w ciemno polecić to:

– czas na sen (czy coś, co sprawia, że odpoczywasz);

– spożywanie regularnych i zbilansowanych posiłków;

– aktywność fizyczna, najlepiej na świeżym powietrzu;

– kontakt ze wspierającym człowiekiem (takim, który nie podcina Ci skrzydeł, nie ocenia, nie dołuje).

Ale co to właściwie oznacza dla Ciebie? Na co realnie będziesz miała czas? Nie oszukujmy się, to nie będzie wizyta w siłowni pięć razy w tygodniu. To nie będą długie wieczorne spotkania przy kawie z przyjaciółkami w ulubionej knajpie. To nie będzie przygotowywany z namaszczeniem obiad z dwóch dań. Ale COŚ możesz dla siebie zrobić, by zadbać o siebie jak o najlepszą przyjaciółkę. Pomyśl o tym, co u Ciebie się sprawdzi, na co masz zasoby (w tym również finansowe). Pomyśl o tym, co faktycznie sprawia Ci radość, ale także zastanów się, co Cię dołuje i odbiera Ci siły.

Jeśli wiesz, że jesteś wrażliwą sensorycznie osobą, która nie lubi głośnych dźwięków, może zaopatrzysz się w zatyczki do uszu? Może uda Ci się zorganizować dzień tak, by mieć pół godziny dla siebie w ciszy, gdy już poczujesz, że tych bodźców wynikających z kontaktu z dzieckiem będzie za dużo. 

Jeśli poznasz siebie dobrze, zidentyfikujesz to, co Cię osłabia – czy brak snu, czy nadmiar bodźców, czy może głód – to o te potrzeby będziesz mogła zadbać w pierwszej kolejności. Dobrze zrobić to zawczasu, ustalając np. że przez pierwsze dwa tygodnie po porodzie będziesz zamawiać obiady z dowozem, a między nimi ratować się zdrowymi produktami, które nie wymagają przetwarzania. Może ustalisz, że po południu partner_ka przejmie od Ciebie dziecko, bo wtedy prawdopodobnie Twoje zasoby będą bliskie wyczerpania.

A może połączysz się na wideo z koleżankami, żeby poplotkować o wszystkim i o niczym, zastrzegając sobie, że ŻADNYCH ROZMÓW O DZIECKU. Lub wręcz przeciwnie: zadzwonisz, żeby się wyżalić, wypłakać, wykrzyczeć  – wszystko, co dla Ciebie działa i sprzyja powrotowi do zdrowia jest mile widziane!

Zastanów się więc, co dodaje Ci sił? Jakie są Twoje mocne strony – może jesteś osobą o niższym, niż statystyczne zapotrzebowaniu na sen? Uczciwie sobie powiedz, co sprawia, że funkcjonujesz źle. Taka szczerość ze sobą samą zadziała ochronnie na przyszłość – będziesz wiedziała, po co możesz sięgnąć, gdy pojawią się oznaki nadchodzącej katastrofy emocjonalnej. Jak przyjaciółka, która nie ocenia, nie krytykuje, pomyśl, co możesz sobie dać, być przeciwdziałać trudnościom, które się pojawią.

 

Po piąte: WIOSKA

Wypoczynek, regularne i zbilansowane posiłki, czas dla siebie, ruch na świeżym powietrzu to ważne nawyki, które pozwalają cieszyć się zdrowiem i dobrym samopoczuciem. No pięknie, myślisz sobie, ale jak ja mam się tym wszystkim zająć, kiedy 24/7 zajmuję się dzieckiem i na nic innego nie starczy mi energii?

Odpowiedź leży w Twoich relacjach z innymi ludźmi. Pomyśl o tych osobach, które mogą Ci pomóc, sprawdź wszystkie dostępne możliwości.

Zbuduj sieć wsparcia i zaplanuj, co i komu możesz powierzyć. Kiedyś kobieta zapoznawała się z obsługą niemowlaka długo, zanim sama została mamą, a po porodzie mogła liczyć na całą armię krewnych, którym mogła w trudnej chwili powiedzieć: „Potrzymaj mi dziecko!”

Ta sytuacja miała swoje plusy i minusy, jednak zdecydowanie wspierała świeżo upieczone matki w dochodzeniu do siebie.

Teraz coraz częściej żyjemy daleko od bliskich. Bywa że z mamy z nimi  trudne relacje i nie chcemy ich prosić o wsparcie. Warto jednak pamiętać o tym, że życie w odosobnienu nie jest dla człowieka naturalne – ludzie zawsze żyli w „stadach”, otrzymując ogrom wsparcia od rodziny, od „wioski”.  Pomyśl o swojej sytuacji i o tym, że samodzielność jest naprawdę wspaniałą cechą, jednak nie zawsze bycie Zosią Samosią służy Tobie i Twojemu dobrostanowi.

Zaplanuj, do kogo możesz się zwrócić, gdy będzie naprawdę ciężko, albo zanim przekroczysz jakąś granicę? Jak podzielić się obowiązkami z osobą partnerską? Kogo i kiedy będziesz mogła poprosić o wsparcie? Z kim będziesz mogła popłakać, z kim ponarzekać, z kim się pośmiać i porozmawiać? Kto Cię uratuje, gdy już będziesz miała wszystkiego dosyć? Kto Cię będzie wspierać, nie oceniając i nie prawiąc morałów?

Spróbuj porozmawiać z tymi osobami, powiedzieć im, kim dla Ciebie są i jak ważne jest dla Ciebie ich wsparcie. Pomyślcie razem, co możecie zrobić i co te osoby są gotowe dla Ciebie zrobić.

Możesz też zawczasu znaleźć działające w okolicy lub online grupy wsparcia – dla kobiet w ciąży, dla rodziców, dla mam zmagającymi się z trudnymi emocjami. Możesz pozbierać kontakty do specjalistów_ek psychologów, terapeutów, psychiatrów, którzy specjalizują się w temacie macierzyństwa.

Zrób sobie listę miejsc, gdzie zamówisz zbilansowany posiłek, usługę sprzątającą, a może kontakt do polecanej niani, do której będziesz mogła się odezwać, gdy nie będziesz miała już innego sposobu, by o siebie i swoje potrzeby zadbać?.

Taka sieć kontaktów zostanie z Tobą na lata – bo jako rodzic możesz potrzebować wsparcia na każdym etapie, nie tylko, gdy masz w domu malucha, nie tylko, gdy zmagasz się z depresją i wyczerpaniem.  

 

Artykuł powstał na podstawie rozmowy Magdaleny Komsty z Joanną Frejus, ekspertką IV edycji Parentflixa. 

Mgr Joanna Frejus jest psychololożką i psychoterapetką w trakcie szkolenia poznawczo-behawioralnego. Tworzy profil o zdrowiu psychicznym w macierzyństwie @omatkodepresja, nagrywa podcast Radio Czułość, prowadzi Fundację Czułość. Wspiera kobiety w powrocie do równowagi, w budowaniu poczucia bezpieczeństwa i odporności psychicznej. Pomaga w nauce uważności, akceptacji i czułości, szczególnie tej dla siebie.

 

Jak przygotować się na trudne emocje po porodzie?

Jak przygotować się na trudne emocje po porodzie?

utworzone przez | Dziecko, Eksperci Parentflixa, Parentflix, Połóg, Psychologia, Rodzice

 

Na to, jak będziesz się czuła po porodzie składa się wiele czynników, m.in. przebieg ciąży i porodu, temperament, jakość relacji z innymi, potrzeby i przekonania oraz Twoja kondycja fizyczna i psychiczna. Nie da się przewidzieć, co tak naprawdę będzie się z Tobą działo. Jedno jest pewne: będziesz się czuła inaczej, ponieważ znajdziesz się w zupełnie nowej sytuacji. Zła wiadomość jest taka, że nie da się tego uniknąć, ani tego wyłączyć. Dobra, że możesz zadbać o kilka rzeczy przed porodem! Możesz przygotować się na te zmiany, by skuteczniej radzić sobie z trudnymi emocjami, zmęczeniem i huśtawką hormonalną.

Co możesz zatem zrobić? Oto Twoja emocjonalna wyprawka w pięciu krokach.

Po pierwsze: TY

Możesz przeczytać tony podręczników na temat tego, jak sobie radzić z trudnymi emocjami, jak zadbać o siebie, jak organizować czas i szukać wsparcia. Jednak wiedza wyniesiona z kursów i książek nie zda się na nic, jeśli jej nie wykorzystasz w działaniu i nie dostosujesz do siebie i swojej rodziny.

Spójrz na to, czego się nauczyłaś i szczerze sobie odpowiedz, co z tego możesz wziąć dla siebie, co zmodyfikować, by u Ciebie zadziałało. Uczciwie odrzuć to, co się na pewno nie przyda. 

Zapytaj siebie: czego chcę ja? czego potrzebuję? w co wierzę? JA, nie moi rodzice, nie mój partner_ka, nie inne kobiety, z którymi się spotykam. Poszukaj w sobie odpowiedzi na pytania: co lubię? co mnie złości? co mi służy, co szkodzi? z czego nie chcę rezygnować? co mogę odpuścić? Zanotuj te wszystkie rzeczy. 

 

Po drugie: TWOJE PRZEKONANIA

To, w jaki sposób myślisz o sobie w nowej roli, bardzo rzutuje na to, jak będziesz się czuła po porodzie, gdy jako mama noworodka wrócisz do domu i zaczniesz układać sobie życie i organizować się w rodzinie. Jak będą wyglądały Twoje relacje z partnerem_ką, z otoczeniem, ze sobą samą, z dzieckiem – na to wszystko wpływ mają przekonania, które leżą u podstaw Twojej wizji macierzyństwa. Często są to przekonania przechodzące z pokolenia na pokolenie, krążące w społeczeństwie od lat, wzmacniane przez media, kulturę, wychowanie. Nie muszę dodawać, że wiele z nich to szkodliwe stereotypy, które będą Cię ograniczać.

Gdy słyszysz słowo „matka”, co widzisz? Czego oczekujesz od tej nowej sytuacji, jaką masz wizję podziału ról w opiece nad dzieckiem. Jak wygląda dzień matki? Czy jest tam miejsce dla Ciebie zmęczonej, proszącej o pomoc, odpoczywającej? Co Cię niepokoi, gdy myślisz o sobie w roli mamy? Co zastanawia? Na co się cieszysz?

Jeszcze zanim dziecko przyjdzie na świat, warto przyjrzeć się tym przekonaniom, wyłapać te niewspierające.  

Przyjrzyj się tym stwierdzeniom:

– Matka to główny opiekun dziecka, najlepiej sobie z nim radzi, bo przecież ma ten instynkt macierzyński i naturalne predyspozycje, żeby zajmować się dzieckiem.

– Matka nie może się skarżyć, nie może być samolubna. W pierwszej kolejności zawsze ma zadbać o dziecko, to jej odpowiedzialność. Tyle kobiet przed nią rodziło i dawało radę, więc i ona sobie poradzi.

– Matka może odpocząć, ale dopiero, jak zrobi wszystko, co ma do zrobienia: obiad, pranie, sprzątanie. To normalne, że jest zmęczona, wszystkie matki są zmęczone, tak musi być, ale to nie jest powód do zaniedbywania siebie i obowiązków domowych.

– Wszystko się da ogarnąć, to kwestia organizacji.

– Po ciąży muszę wrócić do formy, nie mogę się zapuścić. 

Nie są to przekonania, które pomogą Ci w nowej roli. Jeśli podobne myśli pojawiają się w Twojej głowie, zastanów się, czy to są Twoje myśli? Kto powiedział, że ma być właśnie tak, a nie inaczej? Czy to naprawdę jest to, w co wierzysz? Co się stanie, jeśli będziesz postępować inaczej?

 

Po trzecie: REGENERACJA

Krążącym w naszym społeczeństwie przekonaniem jest to, że bez pracy nie ma kołaczy. A ja mam dla Ciebie inne: bez regeneracji nie ma pracy! Jeśli nie zadbasz o swój wypoczynek, o czas na regenerację, nie będziesz miała chęci i sił, by zajmować się dzieckiem.

I znowu, zastanów się: kto zadecydował, że masz robić wszystko sama, wstawać w nocy z uśmiechem, z entuzjazmem spacerować po parku, z pieśnią na ustach bujać dziecko trzecią godzinę na rękach, słuchając cierpliwie jego płaczu? Tak ma być, bo tak było zawsze? Babcia, mama i ciotki dały radę, nie narzekały, więc i ty zaciśniesz zęby i pokażesz wszystkim, że dajesz radę? Pal licho Twoje przeżycia i indywidualny próg cierpienia, Twoje zmęczenie, Twoja wrażliwość na bodźce…

Otóż nie! Nie. Po stokroć nie! To nie jest wspierająca strategia. Proś o wsparcie, szukaj pomocy, ulgi, oddechu. Masz prawo chcieć czuć się dobrze i nie godzić się na cierpienie w samotności. Okres ciąży to dobry moment, żeby zastanowić się nad rozwiązaniami, które tę regenerację Ci zapewnią. 

Czy to będzie partner_ka, który pójdzie z dzieckiem na spacer, czy przyjaciółka, która wpadnie na chwilę, żebyś mogła wyjść i przewietrzyć głowę, podczas, gdy ona pokręci się z dzieckiem? A może osoba, która wysprząta mieszkanie raz na jakiś czas? Może zamrozisz kilka obiadów jeszcze przed porodem, żeby ratować się nimi w najtrudniejszych chwilach po przyjściu dziecka na świat? 

Przemyśl, co możesz odpuścić, żeby dać sobie czas na regenerację – czy to będzie właśnie gotowanie lub sprzątanie? Czy chcesz na razie wykreślić z harmonogramu wizyty osób, które chcą poznać nowego członka rodziny? A może właśnie te wizyty są czymś, czego bardzo potrzebujesz, bo brakuje Ci kontaktów z ludźmi? Znajdź swoje sposoby na ładowanie baterii.

Za tydzień opowiem Ci o dwóch pozostałych strategiach na oswojenie trudnych emocji po porodzie: budowaniu sieci wsparcia i przyjaźni ze sobą samą. Do napisania! 

 

Artykuł powstał na podstawie rozmowy Magdaleny Komsty z Joanną Frejus, ekspertką IV edycji Parentflixa. 

Mgr Joanna Frejus jest psychololożką i psychoterapetką w trakcie szkolenia poznawczo-behawioralnego. Tworzy profil o zdrowiu psychicznym w macierzyństwie @omatkodepresja, nagrywa podcast Radio Czułość, prowadzi Fundację Czułość. Wspiera kobiety w powrocie do równowagi, w budowaniu poczucia bezpieczeństwa i odporności psychicznej. Pomaga w nauce uważności, akceptacji i czułości, szczególnie tej dla siebie.

 

Jak nazywać genitalia w rozmowie z dziećmi?

Jak nazywać genitalia w rozmowie z dziećmi?

utworzone przez | Dziecko, Eksperci Parentflixa, Klub, Parentflix, Psychologia, Rodzice

Jak nazywać genitalia w rozmowie z dziećmi?

Srom, cipka czy brzoskwinka? Określanie tak zwanych intymnych części ciała w rozmowach z dziećmi to temat, który często pojawia się na Instagramie i nie tylko. I słusznie, warto o tym pisać.  W każdej rodzinie może być z tym trochę inaczej. Często też jest tak, że w naszych domach rodzinnych nie było takiego słowa, którego chcemy teraz używać. Albo nie było w ogóle żadnych. Jak więc się za to zabrać? 

Bardzo zależy mi na tym, żeby moje wskazówki mogły posłużyć każdemu – bez względu na to, czy mówienie o narządach płciowych z dzieckiem przychodzi danej osobie naturalnie czy też nieco  trudniej. Dlatego podzieliłam ten element domowej edukacji seksualnej na 3 etapy. Oto i one: 

 

Etap I: Po prostu mów! 

Bardzo doceniam instagramową edukację seksualną. Czytając posty, poszerzamy swoje słownictwo, oswajamy się z nim i dowiadujemy się, które słowa są aktualnie powszechnie używane. A patrząc szerzej: zdobywamy wiedzę o naszym zdrowiu, profilaktyce, relacjach czy kulturowych aspektach seksualności. Mam jednak wrażenie, że media społecznościowe zapomniały trochę o sporej grupie osób, którym pewne wyrazy po prostu nie przechodzą przez gardło.

Dlatego najważniejszą zasadą jest to, żeby w ogóle mówić. Używaj takich wyrazów, które wypowiesz bez większych problemów – bez jąkania, ściszania głosu i rozglądania się po pokoju. 

Masz problem z popularną ostatnio cipką? Czujesz, że to zbyt wulgarne? Sama nie lubiłam kiedyś tego słowa. Kiedy używała go moja mama (jak widać, bardziej „postępowa” niż ja jako nastolatka!), czułam się strasznie zażenowana. Potrafię zrozumieć taką blokadę. Zostaw cipkę, mów inaczej – ale mów!

Niech to będzie nawet wasze prywatne, domowe słowo. Możesz użyć jednego z tych wieloznacznych określeń, takich jak ptaszek czy brzoskwinka – pod warunkiem, że Twoje dziecko będzie wiedziało, że nie mówisz o zwierzętach czy owocach, ale o konkretnej części ciała. 

Wiele osób krytykuje takie podejście. „Jak to? Przecież to wstyd, jeśli ktoś powie lekarzowi o swędzącej brzoskwince”. Może rzeczywiście w wyedukowanej bańce brzmi to dość nieporadnie, ale z drugiej strony lepiej powiedzieć tak, niż nie mieć żadnego słowa określającego swędzącą część ciała i nie pójść przez to w ogóle do lekarza. Mądry specjalista albo mądra specjalistka sobie poradzi – dopyta i się dogada. Najważniejsze, żeby Twoje dziecko wiedziało, że brzoskwinka jest normalną częścią ciała, o której można mówić. Osobie, której od dziecka mówiono, że ma brzuszek, a dalej… nóżki, może być z tym trudniej.

 

Etap II: Wprowadź słowa zrozumiałe dla otoczenia

Mimo wszystko dobrze byłoby, gdyby dziecko znało słowa, dzięki którym dogada się z otaczającym je światem. Wyrozumiały lekarz lub wyrozumiała lekarka to jedno, a rówieśnicy w przedszkolu – to już trochę co innego. Używanie typowo domowych określeń wśród znajomych może przysparzać kłopotów w komunikacji. Dogadanie się zajmie potencjalnie więcej czasu, a może też być tak, że komunikat w ogóle nie zostanie zrozumiany („dobra, jakaś tam brzoskwinka… nieciekawe”). Najgorzej, jeśli użycie takiego niezrozumiałego powszechnie słowa utrudni dogadanie się z zaufanym dorosłym, któremu dziecko próbowało opowiedzieć np. o sytuacji nadużycia seksualnego.

 

A więc jakie to są te zrozumiałe wyrażenia? Jeśli chodzi o typowo męskie narządy, to mamy dwa : dziecięcy (choć powszechnie zrozumiały) siusiak i „dorosły” penis. Tutaj jest łatwo, wszyscy wiedzą, o co chodzi. Ba, tworzy się nawet pewna wspólnota. W przedszkolu większość chłopców szybko się orientuje, że każdy z nich ma to samo. U większości dziewczynek tak nie jest – okazuje się, że… każda ma co innego, bo w każdym domu mówi się inaczej. 

 

Jak zatem nazywać typowo żeńskie narządy płciowe?

Pierwsze określenie to srom. Ma ono medyczny charakter, jest poprawne, słownikowe, ale… mimo to wcale nie jest do końca zrozumiałe. Nawet licealiści i licealistki, których i które uczę, niekoniecznie są z nim zaznajomieni. Jest też wagina (czasami zdrabniana w rozmowach z dziećmi do waginki), która z kolei jest niepoprawna słownikowo, bo teoretycznie odnosi się tylko do pochwy, ale do codziennego użytkowania wystarczy, a u lekarza można to doprecyzować. Na pewno dogadamy się, używając słowa cipka, choć tak jak wspomniałam na początku, nie wszyscy czują się komfortowo z tym, że jest to zdrobnienie od wulgaryzmu. Coraz częściej możemy spotkać także wyrażenie wulwa – ale sporo osób będzie musiało uciec się do pomocy Google’a, żeby zrozumieć, o czym mówimy. Choć jej niewątpliwą zaletą jest neutralne brzmienie i precyzyjne znaczenie.

Ja używam wszystkich tych słów i z ciekawością patrzę, jak zmienia się ich popularność i odbiór.

 

Etap III: Zapoznaj z terminami medycznymi

I jeszcze trzeci element – który dodam jako nauczycielka i edukatorka. Warto, żeby dzieci kojarzyły typowo medyczne nazwy, takie jak srom czy prącie. Prędzej czy później zetkną się z nimi w podręcznikach szkolnych i wtedy fajnie, żeby wiedziały, o co chodzi. 

Czy to znaczy, że trzeba używać w domu całego zestawu określeń? Nie. Wybierz jedno i od czasu do czasu przeplataj drugim, napomknij że jest jeszcze inne. Bez presji. Po prostu mów.

Na koniec mała uwaga. Język szybko ewoluuje. Pamiętacie, jak cipka brzmiała jeszcze 5 czy 10 lat temu? Zupełnie inaczej, prawda? Dlatego chcę zaznaczyć, że to są moje wskazówki na dzisiaj. Na 2022 rok. 

 

Autorką artykułu jest Tosia z WdŻ dla zaawansowanych, ekspertka Parentflixa i autorka ścieżki wiedzowej „Seksualność dziecka”. 

 

Parentletter – newsletter dla świadomych rodziców. Zapisz się na listę i otrzymuj pełne wsparcia treści.

Jak najlepiej wykorzystać Parentflixa? Która z 4 typów klubowiczek pasuje do Ciebie?

utworzone przez | Eksperci Parentflixa, Klub, Parentflix

Zakup dostępu do Parentflixa to istotna inwestycja. Pewnie zastanowisz się dwa razy, zanim dodasz wybrany pakiet do koszyka. Zdajesz sobie sprawę, że cena wcale nie jest wygórowana (w momencie III otwarcia wartość materiałów wideo dostępnych w bazie wiedzy przekracza już 10 000 złotych!), ale mimo wszystko zadajesz sobie pytanie, czy dasz radę odpowiednio wykorzystać bogactwo klubu. 

W tym artykule chciałabym przedstawić Ci 4 typy Parentflixianek, które wiedzą, czego chcą i mają poczucie, że ich pieniądze wydane na członkostwo były naprawdę dobrą inwestycją.

 

Typ 1: jak już coś robić, to od A do Z

Ania nie lubi zabierać się za coś, czego miałaby nie skończyć. Podejmując się jakiegoś zadania, zawsze najpierw ocenia, czy jest w stanie doprowadzić je do szczęśliwego finału. W życiu zawodowym nieraz odmówiła klientowi, który wymagał od niej niemożliwego. Za to, jeśli się czegoś podejmuje – nie ma zmiłuj. Jest totalnie zaangażowana i nie przestanie, dopóki nie skończy. 

W Parentflixie Ania postawiła na konkretne ścieżki dydaktyczne. Interesuje ją psychologia rozwojowa. Chciałaby też poprawić jakość domowych posiłków. Postanowiła, że skupi się na tych dwóch ścieżkach. Postara się wziąć udział w szkoleniach na żywo, będzie dyskutować na Circle i zada ekspertkom pytania, które jej się nasuną. Nie wyklucza, że obejrzy kilka dodatkowych webinarów, ale to nie jest jej priorytet. W ciągu najbliższych 6 miesięcy chce skupić się na 2 wybranych ścieżkach. 

 

Typ 2: problem–rozwiązanie

Kasia nie lubi lania wody i marnowania czasu. Jak przychodzi faktura za prąd, od razu płaci. Kiedy dostaje maila – od razu odpisuje, nawet jeśli czasem okazuje się, że lepiej byłoby przemyśleć niektóre słowa, zanim się je wyśle… Często zapisuje się na różne bezpłatne webinary, ale nie zawsze ogląda je do końca, bo pitu-pitu ją wkurza. 

W Parentflixie Kasia najbardziej lubi… lupkę. Kiedy ma problem w domu, wyszukuje odpowiedni materiał wideo, ogląda go wieczorkiem i już wie, co może poprawić. Oglądanie sesji Q&A od początku do końca uważa za stratę czasu, ale odkąd nasza Bogna zrobiła do każdego nagrania listę pytań, Kasia chętnie korzysta z konkretnych fragmentów sesji. Ścieżki? Zapisując się, przejrzała te wiekowe. Wiedziała dzięki nim, że w Parentflixie jest sporo materiałów o dzieciach w wieku jej syna.

Sprawdź też: pełna lista materiałów z klubu dla rodziców Parentflix

 

Typ 3: społeczny aktywista 

Dla Asi w macierzyństwie najtrudniejsza jest samotność. Odkąd ma dwójkę dzieci, trudno jej angażować się w życie społeczne, tak jak dawniej. To typ aktywistki, który chętnie bierze udział w lokalnych inicjatywach i jedzie kilkaset kilometrów, żeby wziąć udział w demonstracji. 

Do Parentflixa dołączyła głównie dla społeczności klubowiczów. Chętnie dyskutuje na platformie Circle, odpowiada na komentarze do komentarzy, czyta wszystkie newslettery. Od jakiegoś czasu myśli o tym, żeby zorganizować na żywo spotkanie z Parenflixiankami z jej województwa. A szkolenia? Słucha tych, o których akurat jest najgłośniej – na Circle i poza nim. Chce wyrobić sobie opinię, żeby móc dyskutować z innymi. Wie, że prędzej czy później te informacje przydadzą jej się w rodzicielstwie. Najważniejsze wiadomości zapisuje sobie w zeszycie. 

 

Typ 4: totalny spontan

Marta lubi wolność. Nie jest jakoś szczególnie zorganizowana. Czasem zaczyna robić naleśniki i nagle okazuje się, że nie ma jajek. W jej domu panuje twórczy nieład. Marta nie ma jednego konkretnego hobby, bo interesuje ją właściwie wszystko. W swoim CV ma wszelkie możliwe kursy i kółka zainteresowań od squasha po malarstwo na jedwabiu.

Wieczorem, kiedy mała śpi, Marta włącza Parenflixa i słucha tego, na co akurat ma ochotę. Czasem czegoś medycznego, czasem o Rodzicielstwie Bliskości, czasem o dwujęzyczności, czasem o biznesie (myśli o zmianie pracy)… Ze ścieżki o mediach też wybiera sobie pojedyncze szkolenia, na które akurat ma ochotę. Przynależność do klubu daje jej nieograniczone możliwości i to jej się podoba!

 

Jak widzisz  – nie ma jedynej słusznej drogi. Każdy jest inny i ma inne potrzeby, ale każdy znajdzie w Parentflixie coś dla siebie. I to jest właśnie piękne.

A Ty? Jakim typem Parentflixianki będziesz? 

 

Parentletter – newsletter dla świadomych rodziców. Zapisz się na listę i otrzymuj pełne wsparcia treści.

10 najlepszych szkoleń z Parentflixa

utworzone przez | Eksperci Parentflixa, Klub, Parentflix

Parentflix to moje oczko w głowie. Najbardziej dopieszczony i najbardziej ekskluzywny produkt Wymagajace.pl, który wciąż ulepszamy. Dużo o nim mówię, sporo tekstów na blogu odnosi się do niego. Dziś chciałabym zaprezentować Ci go od tej najlepszej strony. 

Usiadłyśmy do statystyk, zapytałyśmy o zdanie same Klubowiczki i w ten sposób wyłoniłyśmy TOP 10. Absolutne hity pośród parentflixowych szkoleń. Jesteś ciekawa, które tematy wzbudzają najwięcej emocji?

 

10 najpopularniejszych szkoleń z Parentflixa

 

1. Poczucie winy w rodzicielstwie – dr Jagoda Sikora

Która z nas tego nie zna? Jakby nie było nam dość ciągłej oceny ze strony osób postronnych, potrafimy sobie nawrzucać bez litości. 

Mistrzyni samoregulacji rozkłada ten problem na czynniki pierwsze, zapraszając słuchających do refleksji nad mechanizmami, jakie zachodzą w ich własnej psychice. Szkolenie przedstawia konkretne techniki radzenia sobie z tym niezbyt przyjemnym uczuciem. 

Komentarz klubowiczki: Jagoda to dla mnie takie „koło ratunkowe”. Od kiedy jestem w Parentflixie nie raz udowodniła mi, że to, co czuję w środku to zupełnie normalne i, co więcej, dzięki niej uczę się radzić sobie w gorszych momentach bycia mamą.

 

2. Zabawki rozwijające mowę – mgr Urszula Petrycka

Zacznijmy od tego, że głosu Uli Petryckiej można słuchać jak muzyki relaksacyjnej. Jeśli włączając jej szkolenie, nie pamiętasz, kim jest z zawodu, po 10 sekundach już wiesz, że masz do czynienia z logopedą. Ta dykcja sprawia, że język polski wydaje się być czystą poezją. 

Z tego szkolenia dowiesz się, w jakie zabawki naprawdę warto zainwestować, jeśli chcesz, żeby Twoje dziecko mówiło równie płynnie jak nasza ekspertka. Przypuszczam, że będziesz zaskoczona! 

Komentarz klubowiczki: Uli nie da się nie kochać. Przychodziłam posłuchać jej szkoleń nawet, gdy nie były mi akurat potrzebne, bo słucha się jej znakomicie. No a szkolenia o rozwijaniu mowy przez różne gry – bezcenne.

 

3. Pierwsze dni z noworodkiem – lek. Magdalena Wilk

Od dzieciństwa mówią nam o instynkcie macierzyńskim. Tylko, że jak już przychodzi co do czego, noworodek ląduje w naszych ramionach, a my czujemy się bezradne i zagubione. 

Dlatego przed porodem warto posłuchać naszej klubowej neonatolożki, która wyjaśnia, jak kąpać, pielęgnować pępek i ubierać nowonarodzonego człowieka. Być może widziałaś to wideo jako live. Trafił na zawsze do bazy wiedzy Parentflixa.  

Komentarz klubowicza: Moja żona i ja trafiliśmy do Parentflixa jakieś 3 miesiące przed porodem. Razem oglądaliśmy szkolenia, mogę powiedzieć, że Pani Wilk prowadziła nas za rączkę w końcowej fazie operacji. Teraz, gdy dziecko jest już z nami oglądamy Parentflix na przemian i zawsze coś się trafi na każdy problem, który nas spotyka. 

 

4. Integracja sensoryczna – mgr Agnieszka Słoniowska

Co łączy wybiórczą dietę, drażniące metki i trudne zachowania w hipermarkecie? Integracja sensoryczna to bardzo szeroki temat. Trudno ją zgłębić w kilkadziesiąt minut. Jest jednak parę zagadnień, które każdy rodzic dziecka w wieku 0–6 lat powinien opanować, aby wiedzieć, kiedy potrzebna będzie specjalistyczna pomoc. 

Nasza fizjoterapeutka i terapeutka neurorozwojowa potraktowała temat z pełną powagą (ale i lekkością)! 

Komentarz klubowiczki: Agnieszka jest prześwietna, sympatyczna i ciepła. Kobieta do rany przyłóż. A co najważniejsze, dzięki jej sesjom Q&A zrozumiałam jak mogę pomóc dziecku i gdzie się po pomoc udać, gdy zauważyłam kłopoty i niepokojące objawy.

 

 5. Pomysły na zabawy z dzieckiem wspierające regulację emocji – dr Jagoda Sikora

O emocjach mówi się coraz więcej. Często opisujemy dziecięce emocje, ale nie wiemy, jak nauczyć dziecko pracy z nimi – jak je regulować, żeby ich nie tłumić.
Z pomocą przychodzi Jagoda Sikora, która w swoim szkoleniu podaje przykłady konkretnych zabaw, które pełnią właśnie taką funkcję. W dodatku korzystając z podpowiedzi, miło spędzisz czas z dzieckiem. Jak to mówią: win-win!

Komentarz klubowiczki: Przerobiłam już wszystkie możliwe szkolenia Jagody + kurs SelfRegulation. Nie przypuszczałam, że kiedykolwiek wejdę na taki level rozumienia mojego dziecka, jego emocji, potrzeb… Cała nasza rodzina współpracuje ze sobą o wiele lepiej, aż wszyscy są w szoku. Wiedza Jagody jest warta każdych pieniędzy.

6. Jak wyprowadzić dziecko z łóżka rodziców – mgr Magdalena Komsta

Dobrze wiesz, że wbrew teoriom teściowej, przed osiemnastką wyprowadzi się do swojego pokoju, ale jednak… zaczynasz mieć ochotę, żeby to trochę przyspieszyć – oczywiście tak bliskościowo, nie na siłę. 

Nie Ty jedna. To dlatego moje szkolenie o wyprowadzaniu dziecka z łóżka rodziców cieszy się tak wielką popularnością. 

Komentarz klubowiczki: Stawiaj na to akurat szkolenie, bo, co tu dużo mówić, wraz z mężem odzyskaliśmy łóżko tylko dla siebie, gdy już myśleliśmy, że nie uda się to do osiemnastki syna. Dziękujemy Ci, kobieto! 

 

7. „Jak sprawić, by dzieci…” – mgr Karla Orban

To szkolenie o dość przewrotnym tytule, bo wcale nie dowiesz, się z niego, jak sprawić, by dzieci robiły to czy tamto. A jednak parentflixianki je pokochały, a dziewczyny z mojego teamu prawie założyły Karli Orban fanklub po jego obejrzeniu. Totalnie wspierająca sesja, która sprawi, że – bazując na wiedzy o rozwoju dzieci – wreszcie sobie odpuścisz.  

Komentarz klubowiczki: Wg mnie powinno się Karlę sklonować i każda nowa mama powinna mieć jedną Karlę na wyłączność. Na jej szkoleniach czasami się śmieję, czasami płaczę jak bóbr, ale zawsze, ale to zawsze mam wrażenie, jakby inni widzowie w ogóle nie istnieli, a Karla przemawiała prosto do mnie, uderzając w najczulsze struny. Dziękuję za wszystko.

 

8. Gorączka u dziecka – dr n. med. Kacper Toczyłowski

Gorący temat. Która z nas nie wpadła w panikę, gdy termometr wypikał u dziecka 38,9°C? O gorączce słyszymy wiele sprzecznych informacji. Czy trzeba się jej bać? Kiedy i w jaki sposób ją obniżać? Który termometr jest najbardziej wiarygodny?

Po szkoleniu Kacpra Toczyłowskiego wszystko staje się jasne. 

Komentarz klubowicza: Dużo konkretów, dużo prosto wytłumaczonych kwestii. Oglądam Kacpra, wypisuję sobie plan działania przy chorym dziecku na kartce i wiem, jak pomóc żonie.

 

9. Leczenie przeziębienia u dziecka – dr n. med. Kacper Toczyłowski

Nic nie wkurza tak jak pierwsze krople kataru po 2 dniach w przedszkolu. W sezonie jesienno-zimowym rodzice prowadzą życie na krawędzi. Lekko nie jest. 

Nic więc dziwnego, że rzeczowe (jak zawsze!) szkolenie pediatry w trakcie specjalizacji z chorób zakaźnych niesie się szerokim echem po Parentflixie. Wiedzowy must-have.

Komentarz klubowiczki: Do Parentflixa trafiłam w okresie największej klęski chorobowej w moim domu i po jakimś czasie zauważyłam dobre zmiany. Przede wszystkim wiem, jak pomagać dziecku w przeziębieniu, jakie są konkretne sposoby na pomoc, przestałam się bać np. płukania nosa, nie wpadam w panikę, że nie wiem, co robić.

 

10. Jak ładować rodzicielskie baterie, czyli dbanie o siebie w rodzicielstwie – mgr Karla Orban

Kojarzysz te memy, na których mama jest na poziomie 0% energii, a dzieci oscylują wokół setki? Samo życie, co? Tylko jak tu się teraz doładować? 

Szkolenie Karli Orban pozwala lepiej zrozumieć ten stan poprzez znalezienie konkretnych przyczyn. Przede wszystkim jednak pokazuje, jak o siebie zadbać. Sztos!

Komentarz klubowiczki: Próbowałam wielu sposobów na ładowanie baterii. Zazwyczaj ładowały mnie na krótką chwilę. Karla nauczyła mnie jak zadbać o siebie lepiej, a w zasadzie to zacznijmy od tego, że nauczyła mnie, że ja mogę i mam prawo zadbać czasem o siebie, a nie o wszystkich dookoła.

Parentletter – newsletter dla świadomych rodziców. Zapisz się na listę i otrzymuj pełne wsparcia treści.